محمود تهي دست*
جوان آنلاین- چرا حضور افراد در هيئت نمايندگان بازرگاني اتاق‌هاي شهرستان و ايران جذاب است و چه دلايلي دارد با اينكه در آئين‌نامه حضور آنها افتخاري است و بدون هيچ دريافت حقوقي با اين همه براي ورود به آن تلاش مي‌شود. اينكه امروز افراد داراي سن‌هاي بالا و حتي توان حركتي پايين علاقه‌مند به حضور در ليست نمايندگي اتاق‌هاي بازرگاني، صنعت، معدن و كشاورزي هستند، اينكه افرادي كه بيشتر مواقع بايد در استراحت باشند و در هفته چند ساعتي تحمل محيط بيرون را دارند باز هم علاقه به حضور در اتاق‌ها دارند بسيار قابل تأمل است. البته منظور نگارنده ايراد گرفتن به حضور آنها در تشكل‌هاي بخش خصوصي نيست ولي به نظر مي‌رسد اين عزيزان نه به عنوان هيئت نمايندگان بلكه به عنوان مشاوران و پيشكسوتان بايد حضور يابند و بايد از تجربه آنها نهايت استفاده را برد. سؤال مهم اين است كه آنها چرا تلاش مضاعف مي‌كنند كه حتماً بايد در اتاق بازرگاني باشند و در رأس هم باشند !
آيا جز اينكه دنبال رتق و فتق كارهاي خودشان يا گروهي باشند مي‌توان تصور بهتري در اين‌باره داشت؟ آنها بايد از خود بپرسند آيا زمان براي منشأ اثر بودن در دوره‌هاي قبلي كافي نبوده كه باز هم فرياد تحول و تغيير را سر مي‌دهند و خودشان را بهتر از ديگران مي‌دانند، چرا برخي حاضر به ترك اين مجموعه نيستند و عملكرد خودشان را در آن درخشان مي‌دانند و ايجاد فضا براي نيروها و چهره‌هاي جديد را يك نوع بي‌توجهي به زحمات خودشان مي‌دانند و اعتقاد به اين دارند كه هميشه بايد در قبال عملكرد آنها سكوت و احترام باشد.
در زمان جواني خودشان چه عملكرد مثبتي داشته‌اند؟ جز اينكه از تمام منابع مالي دولت استفاده كردند و توانستند امروز صاحب اسم و رسم باشند و باز هم حاضر به گذشتن از آن نيستند! چرا بايد اتاق‌هاي بازرگاني را محل بازنشستگان دولتي دانست ؟بايد از آنها پرسيد اگر دولت دست از كارهاي اقتصادي بردارد و اين منابع و رانت در دولت وجود نداشته باشد باز هم شما حاضر هستيد در اين مجموعه‌ها باشيد و براي رضاي خدا كار كنيد؟ اگر دولت كارهاي اقتصادي و تصدي‌گري را براي خودش ممنوع كند، آن موقع شما ريزش اين افراد و بي‌علاقگي بسياري را به اتاق‌هاي بازرگاني شاهد خواهيد بود. بايد بپذيريم اقتصاد ما به گونه‌اي است كه در ارتباط با دولت، رانت و منابع مالي بسياري وجود دارد و اين موارد است كه باعث مي‌شود انسان‌ها در سن بالا هم علاقه و تمايل دارند كه به آنها دسترسي ساده‌تري داشته باشند و براي اين منظور به هر روشي حتي اگر در آن هم اخلاق مهم نباشد وارد اين سيستم شوند.
اكنون بخش خصوصي بايد از خود بپرسد كه به رغم وجود علاقه‌مندي زياد به حضور در اتاق‌هاي بازرگاني چرا مجموعه‌هاي اقتصادي و اتاق‌هاي زيادي به وجود آمده اما همه آنها موفق نبودند. اكنون كه فرصت تغيير در اتاق‌هاي بازرگاني مجدداً فراهم شده ما بايد از خود بپرسيم در كجا قرار گرفته‌ايم و اينكه افراد علاقه‌مند به ورود به اتاق بازرگاني صنايع و معادن و كشاورزي بشوند و در آن درآمدي براي فرد متصور نشده است و وقت‌گير هم مي‌باشد دليل آن چيست؟
اگر دولت حالت نظارتي و كنترل را بيشتر هدف و مأموريت خود بداند و شركت‌داري و تصدي‌گري نباشد، علي‌القاعده حضور برخي افراد در اتاق منتفي خواهد شد و لذا تا زماني كه اين شرايط در دولت است و موضوعات رانت و منابع مالي دولتي وجود دارد، افرادي كه در قسمت‌هاي مختلف جامعه هستند و دنبال ارتباط با افراد در دولت براي منافع شخصي هستند، اين تمايل‌ها و كشش‌هاي عجيب براي حضور در اتاق‌ها وجود دارد. اگر قوه مجريه «دولت نظارتي» شود نيازي به حمايت از بخش‌هاي مختلف اقتصادي در جامعه نيست و آن موقع كسي دنبال اين نيست كه زياد در اين مجموعه‌ها شناخته شده و مشهور شود و به جاي رابطه با دولت به ضابطه‌هاي مناسب دل‌خوش مي‌كند زيرا رابطه دولت با بخش خصوصي اصلاح مي‌شود.
بدون شك در چنين شرايطي عصا به دستان و پيرمردان ديگر علاقه‌اي به حضور نخواهند داشت و افرادي كه واقعاً پر انرژي هستند و شفافيت عملكردي در فعاليت‌هاي اقتصادي خود دارند و بدون حاشيه هستند در اين مجموعه‌ها حضور پيدا مي‌كنند.
*عضو هيئت نمايندگان اتاق بازرگاني صنايع و معادن
و كشاورزي زاهدان – ايران
کد خبر:
85379
تاریخ انتشار: 20 آبان 1393 - 09:07
محمود تهي دست*
جوان آنلاین- چرا حضور افراد در هيئت نمايندگان بازرگاني اتاق‌هاي شهرستان و ايران جذاب است و چه دلايلي دارد با اينكه در آئين‌نامه حضور آنها افتخاري است و بدون هيچ دريافت حقوقي با اين همه براي ورود به آن تلاش مي‌شود. اينكه امروز افراد داراي سن‌هاي بالا و حتي توان حركتي پايين علاقه‌مند به حضور در ليست نمايندگي اتاق‌هاي بازرگاني، صنعت، معدن و كشاورزي هستند، اينكه افرادي كه بيشتر مواقع بايد در استراحت باشند و در هفته چند ساعتي تحمل محيط بيرون را دارند باز هم علاقه به حضور در اتاق‌ها دارند بسيار قابل تأمل است. البته منظور نگارنده ايراد گرفتن به حضور آنها در تشكل‌هاي بخش خصوصي نيست ولي به نظر مي‌رسد اين عزيزان نه به عنوان هيئت نمايندگان بلكه به عنوان مشاوران و پيشكسوتان بايد حضور يابند و بايد از تجربه آنها نهايت استفاده را برد. سؤال مهم اين است كه آنها چرا تلاش مضاعف مي‌كنند كه حتماً بايد در اتاق بازرگاني باشند و در رأس هم باشند !
آيا جز اينكه دنبال رتق و فتق كارهاي خودشان يا گروهي باشند مي‌توان تصور بهتري در اين‌باره داشت؟ آنها بايد از خود بپرسند آيا زمان براي منشأ اثر بودن در دوره‌هاي قبلي كافي نبوده كه باز هم فرياد تحول و تغيير را سر مي‌دهند و خودشان را بهتر از ديگران مي‌دانند، چرا برخي حاضر به ترك اين مجموعه نيستند و عملكرد خودشان را در آن درخشان مي‌دانند و ايجاد فضا براي نيروها و چهره‌هاي جديد را يك نوع بي‌توجهي به زحمات خودشان مي‌دانند و اعتقاد به اين دارند كه هميشه بايد در قبال عملكرد آنها سكوت و احترام باشد.
در زمان جواني خودشان چه عملكرد مثبتي داشته‌اند؟ جز اينكه از تمام منابع مالي دولت استفاده كردند و توانستند امروز صاحب اسم و رسم باشند و باز هم حاضر به گذشتن از آن نيستند! چرا بايد اتاق‌هاي بازرگاني را محل بازنشستگان دولتي دانست ؟بايد از آنها پرسيد اگر دولت دست از كارهاي اقتصادي بردارد و اين منابع و رانت در دولت وجود نداشته باشد باز هم شما حاضر هستيد در اين مجموعه‌ها باشيد و براي رضاي خدا كار كنيد؟ اگر دولت كارهاي اقتصادي و تصدي‌گري را براي خودش ممنوع كند، آن موقع شما ريزش اين افراد و بي‌علاقگي بسياري را به اتاق‌هاي بازرگاني شاهد خواهيد بود. بايد بپذيريم اقتصاد ما به گونه‌اي است كه در ارتباط با دولت، رانت و منابع مالي بسياري وجود دارد و اين موارد است كه باعث مي‌شود انسان‌ها در سن بالا هم علاقه و تمايل دارند كه به آنها دسترسي ساده‌تري داشته باشند و براي اين منظور به هر روشي حتي اگر در آن هم اخلاق مهم نباشد وارد اين سيستم شوند.
اكنون بخش خصوصي بايد از خود بپرسد كه به رغم وجود علاقه‌مندي زياد به حضور در اتاق‌هاي بازرگاني چرا مجموعه‌هاي اقتصادي و اتاق‌هاي زيادي به وجود آمده اما همه آنها موفق نبودند. اكنون كه فرصت تغيير در اتاق‌هاي بازرگاني مجدداً فراهم شده ما بايد از خود بپرسيم در كجا قرار گرفته‌ايم و اينكه افراد علاقه‌مند به ورود به اتاق بازرگاني صنايع و معادن و كشاورزي بشوند و در آن درآمدي براي فرد متصور نشده است و وقت‌گير هم مي‌باشد دليل آن چيست؟
اگر دولت حالت نظارتي و كنترل را بيشتر هدف و مأموريت خود بداند و شركت‌داري و تصدي‌گري نباشد، علي‌القاعده حضور برخي افراد در اتاق منتفي خواهد شد و لذا تا زماني كه اين شرايط در دولت است و موضوعات رانت و منابع مالي دولتي وجود دارد، افرادي كه در قسمت‌هاي مختلف جامعه هستند و دنبال ارتباط با افراد در دولت براي منافع شخصي هستند، اين تمايل‌ها و كشش‌هاي عجيب براي حضور در اتاق‌ها وجود دارد. اگر قوه مجريه «دولت نظارتي» شود نيازي به حمايت از بخش‌هاي مختلف اقتصادي در جامعه نيست و آن موقع كسي دنبال اين نيست كه زياد در اين مجموعه‌ها شناخته شده و مشهور شود و به جاي رابطه با دولت به ضابطه‌هاي مناسب دل‌خوش مي‌كند زيرا رابطه دولت با بخش خصوصي اصلاح مي‌شود.
بدون شك در چنين شرايطي عصا به دستان و پيرمردان ديگر علاقه‌اي به حضور نخواهند داشت و افرادي كه واقعاً پر انرژي هستند و شفافيت عملكردي در فعاليت‌هاي اقتصادي خود دارند و بدون حاشيه هستند در اين مجموعه‌ها حضور پيدا مي‌كنند.
*عضو هيئت نمايندگان اتاق بازرگاني صنايع و معادن
و كشاورزي زاهدان – ايران
