غلامحسین دوانی . عضو جامعه اقتصاددانان کانادا (ایالت بریتیش کلمبیا)
شرق- صدروز اولیه دولت مهر روحانی به‌سرعت گذشت. پیام اصلی این صدروز تنش‌زدایی و برقراری نسبی آرامش بود چراکه در واقعیت در صدروز هیچ کار خاصی جز پیام و امید در بستر کاربردی‌کردن برنامه‌های بعدی نمی‌توان انجام داد. به نظر می‌رسد فارغ از برقراری نسبی آرامش آنچه دولت باید به آن توجه بیشتری کند، تهیه یک برنامه مبارزه با فساد به‌عنوان چشم اسفندیار جامعه و اقتصاد و همچنین گام‌های بعدی استوار در مقابل تندروان و مخالفان ملت است.
همان‌قدر که بازسازی اقتصاد مدت‌بردار است (حداقل میان‌مدت) اما بازسازی فضای سیاسی مدت‌بردار و شایبه‌پذیر نیست و فردا «همین امروزست»؟! قطاری که روز جمعه به مقصد اصلاحات و تدبیر راه افتاده نمی‌تواند مسافران «مجاهدان روز شنبه» – که در حسابداری به روش (lifo) اولین صادره از آخرین وارده معروف است - را سوار کند و آنان نیز تلاش کنند فرمان قطار را نیز به دست گیرند! رای مفهومی مردم سست‌کردن وضعیت تحکیمی گذشته و سمت‌وسوی تغییر را داشته و اگر می‌خواهیم با دعا و نذر فلان مداح نمیریم، باید هوای زندگی را به دالان جامعه بازگردانیم. کسانی که با شعار خردورزی، امید و تدبیر به قدرت رسیده‌اند نباید از مذاکره علنی بهراسند.
شفاف به مردم گزارش دهید چه کرد‌ه‌اند که نمی‌توانیم بیش از این گام برداریم! سران تدبیر و امید باید دریابند که ملاقات و مذاکره با سایر رقبا و مخالفان هم امکان‌پذیر است و از دست‌دادن و دست‌فشردن بر وضعیت فردا نترسند و به پشتیبانی جامعه تشنه تغییر و اصلاحات استوار گام بردارند. دولت نمی‌تواند به‌عنوان تعامل سنگربه‌سنگر را تسلیم کند چراکه در شرایط فعلی همگان اعتقاد دارند جز با شکستن سد تحریم‌ها در کوتاه‌مدت کشور با آسیب مواجه خواهد شد.
دولت نباید در شرایط فعلی تسلیم راهکارهای رهاسازی بازار و اتکا به نیروی ناکارآمد خودبه‌خود بازار باشد. شرایط عادی نیست. از گوشزد نترسیم ولی به گوشزدها با دقت بنگریم تا راه را از چاه و چاله بازشناسیم. آزموده را آزمودن خطاست. بازار فاسد و حتی در شرایط رقابتی بدون نظارت و مدیریت عالیه راه به فساد دارد. حسابرسی ویژه عملکرد هشت‌ساله گذشته را به حسابرسان امین ناظر ملت بسپارید تا بدانیم منابع مالی عظیم کشور به کدام ستاره آسمانی منتقل شده است.
با تقویت بخش فرهنگی و رسانه‌ای کشور، سنگر حمایت از دولت و برنامه‌های امید را مستحکم سازیم. آزادی‌های سیاسی و مدنی شهروندان را ارج بگذاریم و در عزل‌ونصب‌ها به شایسته‌سالاری روآوریم و برای خوشامد این و آن، نیروهای ناکارآمد و زاید قبلی را به‌کار نگیریم. برای عاشقان بی‌تاب، صدروز بسی و برای منتظران امید و تدبیر راه صعب و دشواری در پیش، اما باید بارقه‌ها و نشانه‌های امید در سیاست و اقتصاد چشم ناامیدی روزگار را درآورد و‌گذار ناگزیر را ممکن سازد.
می‌توانیم با تکیه بر همین مولفه‌ها و ارایه نمادهای آن، جامعه را به تحرک درآورد و پایگاه اجتماعی - سیاسی برنامه‌های توسعه اجتماعی - اقتصادی را تقویت کنیم. مدبرانه و فعالانه با تدقیق در نتایج در برنامه‌های کوتاه‌مدت، اتاق فکر فردای کشور را با همت دلسوزان سیاسی - اقتصادی و نه افرادی که به‌دنبال برنامه‌های شخصی هستند، تشکیل دهیم و تقویت کنیم.
از دست‌زدن به یارانه‌ها در کوتاه‌مدت خودداری شود که قرار بوده یارانه سپر افزایش قیمت کالاها باشد، وقتی تورم و افزایش قیمت‌ها بیش از توانایی مالی مردم باشد، پاسخ مردم را چه خواهید داد که می‌گویند یارانه را قطع کنید اما قیمت‌ها را به قبل بازگردانید! کاری ناشدنی! به نظر می‌رسد جامعه تشنه اصلاحات و اقدامات عاجلی است که نمی‌توان صرفا آنها را با شعار و امید پاسخ داد. پایگاه اجتماعی تندروان در تمامی ظرفیت کشور حداکثر 15درصد در مقابل 85درصدی است که باید آن را از طریق مشارکت فعال در همه برنامه‌ها متحرک نگه داریم. وقتی تشنه یک‌ودومیلیارددلار هستید، معوقات 20میلیارددلاری نفتی را از «دلالان دورزن خزانه دولت» به شهامت بازستانید تا آنان طلبکار ملت و دولت نباشند. دوصد گفته چون نیم کردار نیست.
کد خبر:
47706
تاریخ انتشار: 3 آذر 1392 - 09:54
غلامحسین دوانی . عضو جامعه اقتصاددانان کانادا (ایالت بریتیش کلمبیا)
شرق- صدروز اولیه دولت مهر روحانی به‌سرعت گذشت. پیام اصلی این صدروز تنش‌زدایی و برقراری نسبی آرامش بود چراکه در واقعیت در صدروز هیچ کار خاصی جز پیام و امید در بستر کاربردی‌کردن برنامه‌های بعدی نمی‌توان انجام داد. به نظر می‌رسد فارغ از برقراری نسبی آرامش آنچه دولت باید به آن توجه بیشتری کند، تهیه یک برنامه مبارزه با فساد به‌عنوان چشم اسفندیار جامعه و اقتصاد و همچنین گام‌های بعدی استوار در مقابل تندروان و مخالفان ملت است.
همان‌قدر که بازسازی اقتصاد مدت‌بردار است (حداقل میان‌مدت) اما بازسازی فضای سیاسی مدت‌بردار و شایبه‌پذیر نیست و فردا «همین امروزست»؟! قطاری که روز جمعه به مقصد اصلاحات و تدبیر راه افتاده نمی‌تواند مسافران «مجاهدان روز شنبه» – که در حسابداری به روش (lifo) اولین صادره از آخرین وارده معروف است - را سوار کند و آنان نیز تلاش کنند فرمان قطار را نیز به دست گیرند! رای مفهومی مردم سست‌کردن وضعیت تحکیمی گذشته و سمت‌وسوی تغییر را داشته و اگر می‌خواهیم با دعا و نذر فلان مداح نمیریم، باید هوای زندگی را به دالان جامعه بازگردانیم. کسانی که با شعار خردورزی، امید و تدبیر به قدرت رسیده‌اند نباید از مذاکره علنی بهراسند.
شفاف به مردم گزارش دهید چه کرد‌ه‌اند که نمی‌توانیم بیش از این گام برداریم! سران تدبیر و امید باید دریابند که ملاقات و مذاکره با سایر رقبا و مخالفان هم امکان‌پذیر است و از دست‌دادن و دست‌فشردن بر وضعیت فردا نترسند و به پشتیبانی جامعه تشنه تغییر و اصلاحات استوار گام بردارند. دولت نمی‌تواند به‌عنوان تعامل سنگربه‌سنگر را تسلیم کند چراکه در شرایط فعلی همگان اعتقاد دارند جز با شکستن سد تحریم‌ها در کوتاه‌مدت کشور با آسیب مواجه خواهد شد.
دولت نباید در شرایط فعلی تسلیم راهکارهای رهاسازی بازار و اتکا به نیروی ناکارآمد خودبه‌خود بازار باشد. شرایط عادی نیست. از گوشزد نترسیم ولی به گوشزدها با دقت بنگریم تا راه را از چاه و چاله بازشناسیم. آزموده را آزمودن خطاست. بازار فاسد و حتی در شرایط رقابتی بدون نظارت و مدیریت عالیه راه به فساد دارد. حسابرسی ویژه عملکرد هشت‌ساله گذشته را به حسابرسان امین ناظر ملت بسپارید تا بدانیم منابع مالی عظیم کشور به کدام ستاره آسمانی منتقل شده است.
با تقویت بخش فرهنگی و رسانه‌ای کشور، سنگر حمایت از دولت و برنامه‌های امید را مستحکم سازیم. آزادی‌های سیاسی و مدنی شهروندان را ارج بگذاریم و در عزل‌ونصب‌ها به شایسته‌سالاری روآوریم و برای خوشامد این و آن، نیروهای ناکارآمد و زاید قبلی را به‌کار نگیریم. برای عاشقان بی‌تاب، صدروز بسی و برای منتظران امید و تدبیر راه صعب و دشواری در پیش، اما باید بارقه‌ها و نشانه‌های امید در سیاست و اقتصاد چشم ناامیدی روزگار را درآورد و‌گذار ناگزیر را ممکن سازد.
می‌توانیم با تکیه بر همین مولفه‌ها و ارایه نمادهای آن، جامعه را به تحرک درآورد و پایگاه اجتماعی - سیاسی برنامه‌های توسعه اجتماعی - اقتصادی را تقویت کنیم. مدبرانه و فعالانه با تدقیق در نتایج در برنامه‌های کوتاه‌مدت، اتاق فکر فردای کشور را با همت دلسوزان سیاسی - اقتصادی و نه افرادی که به‌دنبال برنامه‌های شخصی هستند، تشکیل دهیم و تقویت کنیم.
از دست‌زدن به یارانه‌ها در کوتاه‌مدت خودداری شود که قرار بوده یارانه سپر افزایش قیمت کالاها باشد، وقتی تورم و افزایش قیمت‌ها بیش از توانایی مالی مردم باشد، پاسخ مردم را چه خواهید داد که می‌گویند یارانه را قطع کنید اما قیمت‌ها را به قبل بازگردانید! کاری ناشدنی! به نظر می‌رسد جامعه تشنه اصلاحات و اقدامات عاجلی است که نمی‌توان صرفا آنها را با شعار و امید پاسخ داد. پایگاه اجتماعی تندروان در تمامی ظرفیت کشور حداکثر 15درصد در مقابل 85درصدی است که باید آن را از طریق مشارکت فعال در همه برنامه‌ها متحرک نگه داریم. وقتی تشنه یک‌ودومیلیارددلار هستید، معوقات 20میلیارددلاری نفتی را از «دلالان دورزن خزانه دولت» به شهامت بازستانید تا آنان طلبکار ملت و دولت نباشند. دوصد گفته چون نیم کردار نیست.
