از همه همکاران دبیرخانه جشنواره به‌پاس تلاش‌های بی‌وقفه و خالصانه‌شان صمیمانه تشکر می‌کنم. اگر امروز در این مکان و در این لحظه ارزشمند گرد هم آمده‌ایم، مرهون یک سال تلاش و کوشش بی‌وقفه این عزیزان است. از دانشگاه تهران، اساتید گرانقدر، سفیران بزرگوار، دانشجویان عزیز و ایده‌پردازان خلاق نیز سپاسگزارم که با حضور خود به این رویداد شکوه بخشیده‌اند.
در این فرصت مغتنم، چند بیت از اشعار نغز حضرت مولانا را با شما به اشتراک می‌گذارم:
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود
به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم
مانده‌ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا
یا چه بوده‌ست مراد وی از این ساختنم
در طول تاریخ، همواره انسان‌هایی که به قدرت خلاقیت و آفرینندگی خود
پی‌برده‌اند، تأثیرگذارترین افراد بوده‌اند. شنیدن داستان زندگی این افراد، از شکست‌ها، سقوط‌ها، برخاستن‌ها و تلاش‌های مجددشان، همواره الهام‌بخش و آموزنده بوده است. آن‌ها هر سنگی را که دنیا به سویشان پرتاب کرد، برداشتند و به عنوان پلکانی برای صعود خود استفاده کردند.
در این جمع، شمار چنین افراد تأثیرگذار کم نیست. طی هشت سالی که این جشنواره برگزار شده، ایده‌پردازان خلاق هزاران ایده ارائه داده‌اند که
هر یک از آن‌ها می‌تواند برای جامعه
کشور عزیزمان ایران و حتی جهان تأثیرات شگرفی به همراه داشته باشد.
چند هفته پیش، در رویداد
«وب سامیت» که بزرگ‌ترین گردهمایی فناوری در جهان است، حضور داشتم. در این رویداد، نزدیک به ۷۲ هزار نفر از سراسر جهان گرد هم آمده بودند و هزاران ایده ناب و خلاقانه ارائه شد. این رویداد به ما یادآوری کرد که جهان، جهان فراوانی است و ما بسیار خوشبخت هستیم که در چنین دورانی زندگی می‌کنیم.
برای همه ایده‌پردازان آرزوی موفقیت دارم. به یاد داشته باشید که همه شما برنده‌اید، زیرا هر یک از شما خالق هستید و توانایی تغییر جهان را دارید.
