استقلال این روزها در شرایطی فصل جدید لیگ را پشت سر می گذارد که همه چیز برای موفق شدن این تیم آماده است. وضعیت نگران کننده پرسپولیس و از بین رفتن اسکلت اصلی این تیم، رقیب سنتی را ناخواسته کنار زده است و تیم جواد نکونام باید سپاهان و تراکتور را رقیب اصلی خود بداند.
هلدینگ خلیج فارس برای استقلال ریخت و پاش کرده و فصل نقل و انتقالات به خوبی برای آبی ها سپری شده است. تیم مشکل مالی ندارد و مدیران برای رسیدن به جام، همه کار کرده اند. مدیریت درون تیمی و کنترل شرایط داخلی اما طبعا در اختیار اعضای هیات مدیره باشگاه نیست.
به عنوان مثال امروز مهدی هاشمی نسب و آتیلا حجازی، حمله های بی وقفه ای را علیه نکونام تدارک دیده اند و حرف های تازه ای بر زبان می آورند که پیش از این، چنین افشاگری هایی از آنها سراغ نداشتیم. دلیلش هم واضح بود؛ آنها در تیمِ نکونام بودند و قرار هم بود این فصل کنار او باشند اما به طور شگفت انگیزی حذف شدند.
نکونام هرگز حاضر نشد در این باره توضیح واضحات بدهد؛ اینکه چرا آتیلا حجازی در پست سرپرستی باقی نماند؟ مگر او انتخاب مستقیم نکونام نبود؟ تبدیل کردن آتیلا به عنوان یک نیروی مخالف و منتقد، از هنرهای بی بدیل سرمربی استقلال است؛ واقعا چرا گرهی که با دست باز می شد را به دندان سپردند؟
اما در مورد مهدی هاشمی نسب چه باید گفت؟ یار دیرین نکونام از لیگ یک تا لیگ برتر و سپس استقلال؛ او چرا به این روزگار افتاد؟ هاشمی نسب همه جا به خاطر سرمربی فعلی استقلال وارد میدان می شد و سنگ نکونام را به سینه می زد؛ واقعا چرا باید او را تبدیل به یک چهره مخالف کرد؟ هاشمی نسب که امینِ نکونام بود؛ چهره ای که همواره او را در کنارش می دیدیم.
استقلال در فصل جدید باید اسب خود را برای قهرمانی زین کند؛ هیچ بهانه ای هم مورد قبول نیست اما در همین ابتدای راه لیگ، اتفاقاتی رخ داده که بابت آن اطلاعیه شبانه صادر می شود. اگر قرار بود با این اطلاعیه ها و بیانیه ها، مشکلات حل شوند که سنت بیانیه نویسی در فوتبال ایران جواب می داد. نکونام چاره ای ندارد مگر اینکه رسما وارد میدان شود و درباره حوادث رخ داده، همه چیز را توضیح بدهد.
