به گزارش اتاق خبر، به نقل از مهر، شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیومی متشکل از سه شرکت هندی «او.ان. جی.سی»، «ایندین اویل» و «اویل ایندیا» قرارداد اکتشافی به منظور حفاری چاه‌های اکتشافی در بلوک فارسی را در سال ۲۰۰۲ میلادی امضا کردند و در نهایت سال ۲۰۰۷ میلادی با حفاری ۲ حلقه چاه، کشف دخایر تجاری گاز در میدان «فرزاد» به اثبات رسید.

بر این اساس، پس از اثبات ذخایر تجاری گاز در میدان «فرزاد» مذاکرات شرکت ملی نفت ایران با کنسرسیوم هندی به رهبری «او.ان. جی.سی» آغاز شد اما با وجود اعمال تحریم‌های گاه و بیگاه یکی از مهم‌ترین موانع برای توافق ایران و هند بر سر توسعه این میدان مشترک گازی با عربستان، نحوه استفاده از گازی تولیدی این میدان بود.

در این راستا، سناریوهای مختلفی برای استفاده از ذخایر گاز میدان فرزاد مطرح شد از جمله تولید و تبدیل گاز به «ال. ان. جی»، تبدیل گاز به برق و حتی انتقال گاز به تأسیسات گازی عسلویه همگی پیشنهادهایی بود برای نحوه مصرف گاز این میدان مشترک مطرح شد اما دست آخر ایران و هند برای توسعه این میدان به توافق دست نیافتند و با افزایش تحریم‌های غیرقانونی آمریکا، طرف هندی عطای توسعه این میدان را به لقایش واگذار کرد.

به عبارت ساده‌تر، پس از انجام بیش از ۱۰ سال گفتگو بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت «او.ان. جی.سی»، به دلیل مخالفت طرف ایرانی با قیمت فروش گاز و سناریوهای هزینه ساز انتقال گاز به خشکی و یا تبدیل به ال. ان. جی، هندی‌ها میز مذاکره را ترک کردند.

ایرانی‌ها پای کار توسعه

با گذشت کمتر از یکسال از توقف مذاکرات ایران و هند بر سر توسعه این میدان مشترک گازی، در نهایت توسعه فاز مقدماتی این میدان گازی در قالب توافقنامه اولیه به یکی از شرکت‌های ایرانی به ارزش تقریبی ۷۵ میلیون دلار واگذار شد ضمن آنکه برآورد توسعه فاز اول این میدان حدود یک میلیارد و ۷۸۰ میلیون دلار برآورد شده است.

نکته مهم توسعه این میدان مشترک گازی آن است که در نهایت منجر به بازگشایی قفل توسعه آن شده چگونگی استفاده از گاز میدان فرزاد بوده به طوری که اخیراً یکی از مقامات مسوول شرکت ملی نفت، گفته است: سناریوی پیش روی امکان‌سنجی تزریق گاز ترش میدان‌های فرزاد الف و ب به میدان نفتی آغاجاری بوده و تاکنون مدل توسعه اقتصادی این میدان هم تدوین و ارائه شده است.

با انتقال گاز میدان فرزاد به تأسیسات آغاجاری با حفاری چاه‌های دریایی، سکو و تأسیسات فراساحلی می‌توان گاز ترش این میدان را به خط لوله پنجم سراسری منتقل و در نهایت گاز میدان صرف افزایش ضریب بازیافت مخزن آغاجاری شود که با اجرای این سناریو در کنار کاهش هزینه‌های تولید عملاً راهکاری برای مصرف گاز این میدان مشترک با عربستان پیدا شده است.

میدان گازی فرزاد A و B واقع در بلوک فارسی در نوار مرزی ایران و عربستان و در ۱۵ کیلومتری جزیره فارسی واقع شده و در منطقه پارس شمالی قرار دارد. منطقه‌ای که در محدوده شهرستان دیر واقع شده است.

انتهای پیام/