به گزارش اتاق خبر، به نقل از مهر، شکاف بیکاری استان ها نشان دهنده فاصله بالاترین نرخ بیکاری با پایین ترین نرخ بیکاری استان‌ها در یکسال است که این شاخص از تفاضل بالاترین نرخ بیکاری با پایین ترین نرخ به دست می‌آید.

آمار مقایسه ‌ای پایین ترین نرخ بیکاری با بالاترین نرخ بیکاری استان‌ها به استناد یافته‌های مرکز آمار ایران طی ۶ سال اخیر حاکی از آن است که طی سال‌های ۹۰ تا ۹۶ بیشترین شکاف نرخ بیکاری در بین استان‌ها مربوط به سال ۹۵ است به این ترتیب که در این سال بالاترین نرخ بیکاری با ۲۲ درصد مربوط به استان کرمانشاه و پایین ترین نرخ بیکاری نیز مربوط به استان مرکزی با نرخ ۷.۳ درصد بود؛ بنابراین شکاف مطلق نرخ بیکاری در این سال معادل ۱۴.۷ درصد بود.

به عبارتی می توان گفت، در سال ۹۵ نرخ بیکاری استان کرمانشاه به عنوان پربیکارترین استان کشور نردیک به سه برابر استان مرکزی به عنوان کم بیکارترین استان کشور بوده است.

همچنین کمترین شکاف نرخ بیکاری در دهه اخیر مربوط به سال ۹۳ است؛ در این سال نیز استان کرمانشاه در صدر بیکار ترین استان کشور با نرخ ۱.۵۷ درصد نرخ بیکاری قرار داشت و استان کرمان با نرخ بیکاری ۶.۹ درصد کمترین بیکار کشور را به خود اختصاص داده بود که شکاف بیکاری در این سال ۸.۸ درصد بود.

روند نرخ بیکاری در سال‌های مورد بررسی نشان می دهد، از ابتدای دهه ۹۰، نرخ بیکاری کشور در سال ۹۵ با ۱۲.۴ درصد بالاترین میزان را به خود اختصاص داده و این در حالی است که در همین سال ۴۲ درصد استان ها معادل ۱۳ استان، دارای نرخ بیکاری بالاتر از میانگین کشوری دارند. در سال ۱۳۹۴ نیز، ۶۱ درصد استان های کشور دارای نرخ بیکاری بالاتر از میانگین نرخ بیکاری کل کشور داشته اند.

بر این اساس، کمترین نرخ بیکاری در سال های مورد بررسی مربوط به سال ۹۲ به میزان ۱۰.۴ درصد بوده است که در این سال، ۴۸ درصد از استان ها دارای نرخ بیکاری بالاتر از نرخ بیکاری کشور بوده اند.

انتهای پیام/