به گزارش اتاق خبر، به نقل از مهر، در نگاه اول به اقتصاد اسرائیل ممکن است با توجه به تخمین رشد اقتصادی ۳.۳ درصدی امسال و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی ۱۰۰ میلیارد دلاری، همه چیز خوب به نظر برسد، اما اقتصاد این رژیم اشغالگر یک روی دیگر هم دارد که کمتر به آن پرداخته شده است؛اقتصاد این رژیم با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کند.
هرچقدر هم که باور آن سخت باشد اما باید گفت که هرچند جمعیت اسرائیل از اوایل دهه ۱۹۸۰ تا کنون بیش از دوبرابر شده است و به ۸.۵ میلیون نفر رسیده است، زیرساخت‌های آن با همین شتاب رشد نکرده‌اند.
طبق گفته پروفسور دن بن‌دیوید، اقتصاددان تحقیقات اقتصاد اجتماعی در دانشگاه تلاویو، برای چندین دهه متوالی، سرمایه‌گذاری اندکی در بخش آموزش انجام شده است. به‌علاوه نابرابری اجتماعی هم رشد کرده است.
«فقر و اختلاف درآمد در اسرائیل، در سطح بالایی قرار دارد. نیمی از جمعیت اسرائیل درآمدی آن‌قدر پایینی دارند که حتی در ته مقیاس مالیات بر درآمد هم جایی ندارند و هیچ مالیاتی بر درآمدشان پرداخت نمی‌کنند. نزدیک به ۹۰ درصد از کل مالیات بر درآمد اسرائیل تنها از ۲۰ درصد از جمعیت آن تامین می‌شود.»
آمار بدتر از این‌هاست؛ در مقایسه با اعضای گروه اوای‌سی‌دی، میزات تولید اسرائیل، به مدت ۴ دهه است که در پشت سر دنیای توسعه یافته، می‌لنگد. بن‌دیوید در ادامه شکایت می‌کند: بخش آموزش هم به همین اندازه بد است. بسیاری از مدارس ما در همان سطح نازلی باقی مانده‌اند و نیمی از دانش‌اموزان ما در چنین مدارسی تحصیل می‌کنند.
اجاره مسکن در کلان‌شهر بیت‌المقدس، هر روز برای اسرائیلی‌های بیشتری غیرقابل پرداخت می‌شود و خارج از حد توان آنهاست. برای چندین دهه در زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری زیادی نشده است. از سیستم حمل‌ونقل ریلی عمومی تنها یک نام باقی مانده است و جاده‌ها مسدود شده‌اند.
طبق داده‌های دولتی، تنها ۵ درصد از خروجی اقتصادی این رژیم اشغالگر در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری می‌شود.
در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، اسرائیل رژیمی متشکل از مهاجران فقیر بود با این حال دانشگاه‌هایی با موسسات تحقیقاتی تاسیس شدند و جادهای زیادی احداث شد. از آن زمان تا کنون بیش از ۴ دهه زمان سپری شده است و جمعیت این رژیم به بیش از ۲ و نیم برابر رسیده است، اما هیچ دانشگاه تحقیقاتی دیگری تاسیس نشده است.
انتهای پیام/
