وی ادامه داد: خوشبختانه با تغییراتی که در ابتدای دولت یازدهم در دبیری کارگروه ملی زلزله رخ داد و دکتر بیت اللهی این مسئولیت را پذیرفت فعالیتهای این کارگروه به صورت تخصصی ادامه یافت و با اینکه مرکز به طور جدی حمایت سازمان مدیریت بحران را نداشت اما جلوه و بروز قابلقبولی از فعالیت کارگروه داشتیم که نمونه بارز آن تدقیق گسل های برخی از کلانشهرهای کشور است.
شکرچی زاده یادآور شد: بر اساس آیین نامه ۲۸۰۰ ساخت و ساز در پهنه گسلهای اصلی باید بر اساس اصول و ضوابطی باشد و ساخت ساختمان های پراهمیت در پهنه های گسل اصلی ممنوع است و ساختمان های ساخته شده باید مقاوم سازی شوند و یا در طی بازه زمانی ۳۰ تا ۴۰ ساله برای جابه جایی آنها در نقاط امن تدابیری اندیشیده شود.
این مقام مسئول با یادآوری این مطلب که شناسایی گسلهای شهر تهران در مردادماه سال ۹۵ توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تعیین شد و بلافاصله در شورایعالی شهرسازی و معماری ایران به تصویب رسید، اعلام کرد: در دومین جلسه شورایعالی شهرسازی و معماری ایران در سالجاری (۹۷) تدقیق گسلهای کرمان و تبریز مورد اجماع قرار گرفت و در شورا تصویب شد تا تدقیق پهنههای گسلی در چهار کلانشهر مشهد، تبریز، کرمان و کرج انجام شود که دو شهر کرمان و تبریز انجام شده است و دو شهر مشهد و کرج نیز درحال تکمیل و اتمام است.
رئیس کارگروه مخاطرات زلزله، لغزش لایههای زمین، ابنیه، ساختمان و شهرسازی با اشاره به اینکه شناسایی پهنههای گسلی در سراسر سرزمین باید انجام شود، گفت: بر اساس آییننامه ۲۸۰۰ شناسایی پهنههای گسلی تمامی سرزمین باید مدنظر قرار گیرد و با همت شورایعالی امیدواریم این اقدام در سراسر کشور در دستور کار قرار گیرد و نهایی شود.
شکرچیزاده تصریح کرد: بر اساس آییننامه ۲۸۰۰ احداث ساختمانهای با اهمیت زیاد روی پهنههای گسلی با اهمیت زیاد، ممنوع است و ساختمانهای کماهمیت نیز در این پهنهها اجازه ساخت دارند اما مقررات ساخت آنها بسیار سختگیرانه است و باید مقاومسازی لازم در این باره صورت گیرد.
رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با بیان این مطلب که تدوین آییننامه ساخت و ساز بر روی پهنههای گسلی در شهر تهران نیز در دستور کار قرار گرفته است، گفت: تجربههای فراوانی از زلزله آبانماه سال ۹۶ سرپل ذهاب به دست آمد. شواهد نشان میداد که زلزله در آن پهنه با شدت بالا محتمل نیست اما شاهد بودیم که این اتفاق رخ داد و با توجه به اینکه ساختمانهای سرپل ذهاب همگی در ۴ دهه اخیر ساخته شدند و مقررات ملی ساختمان در اکثر آنها رعایت میشد انتظار میرفت تا تخریب کمتری را داشته باشیم.
وی ادامه داد: بعد از زلزله اصلی کرمانشاه شاهد پسلرزههای فراوانی در این منطقه لرزهخیز بودیم که همه این رخدادها نشان داد که باید تابآوری را در شهرها و در نقاط مختلف کشور بالا ببریم.
شکرچیزاده همچنین خاطرنشان کرد: در حال حاضر و در چند ساله اخیر شاهد حرکت قابلتوجه پوسته زمین در فلات ایران هستیم و با انبوهی از زلزلهها و مخاطرات روبهرو هستیم که ضرورت دارد برای آنها اندیشه داشته باشیم و تدابیر لازم را اتخاذ کنیم.
رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی افزود: بر اساس آمار، وقوع زلزله ها به میزان ۶۰ درصد افزایش یافته است.
وی تاکید کرد: مسئولیت ما در مدیریت بحران به ویژه در وزارت راه و شهرسازی سنگین است و در عین حال به دلیل گستردگی پهنههای گسلی در کشور، نگرانی فراوانی در خصوص کلانشهرها در مواجه با زلزله داریم. به همین دلیل برای کاهش خطرات ضرورت دارد تا مدیران کلان کشور را متقاعد کنیم که همکاری کنند تا مخاطرات و ریسک را جدی بگیرند و به مدیریت ریسک بپردازند.
شکرچیزاده اعلام کرد: با نگاه علمی در مقوله مدیریت ریسک باید سه اقدامِ کاهش ریسک، انتقال ریسک و جلوگیری از ایجاد ریسک جدید باید در دستور کار قرار بگیرد.
این مقاممسئول با تاکید بر اینکه در کاهش ریسک مهمترین اقدام، مقاومسازی مستمر است، گفت: بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در زمینه مقاومسازی کارهای قابلتوجه و مثبت فراوانی را انجام داده است و شاهد بودیم که ساختمانهایی که توسط بنیاد مسکن درکرمانشاه مقاومسازی شده بودند مقاومت مناسبی نسبت به زلزله داشتند.
رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی همچنین تصریح کرد: در انتقال ریسک باید بیمه را در اینباره فعال کنیم و باید به شیوهای اصولی و بنیادین در اینباره تصمیمگیری شود تا همه بار بر روی دوش دولت گذاشته نشود.
شکرچیزاده سومین راهکار مقابله با کاهش ریسک مخاطرات را جلوگیری از ایجاد ریسک جدید عنوان کرد و گفت: باید تعامل جدی با بخش مقررات ملی داشته باشیم. در زلزله سرپلذهاب شاهد بودیم که سازههای بتنی آسیب دیدند و کارنامه درخشانی از سازههای بتنی در آن منطقه نداریم چون بتن بیکیفیت در ساختمانها به کار رفته بود.
وی ادامه داد: پنج کارخانه تولید بتن در سرپلذهاب مورد بازدید قرار گرفت که همه آنها نشان استاندارد داشتند اما نباید نشان استاندارد را دریافت میکردند. زیرا کیفیت بتنی که تولید کرده بودند با مقاومت ۱۰ تا ۱۵ مگاپاسکال بود و در زلزله آسیب جدی دیدند. اینها درحالی است که امروزه در دانشگاههای ما بتن با مقاومت ۳۰۰ مگاپاسکال تولید میشود که در این زمینه ضرورت دارد تا بین کارخانهها و تولیدات و مراکز دانشگاهی ارتباط موثرتری برقرار شود.
شکرچیزاده اظهار امیدواری کرد تا برگزاری این جلسات و تداوم آنها و همچنین اجرایی شدن تصمیمات بتواند با مدد علم به امنیت و آسایش بیشتر برای شهروندان بینجامد.
انتهای پیام/