اما چه وسایلی را می‌توان با خود به داخل کابین هواپیما آورد؛   مایعات و غذاها؛ در شرایط خاصی اجازه داده می‌شود آنها را به داخل هواپیماها آورد. بر اساس قانون شماره‌ی «۱-۱-۳»، آوردن بیشتر مایعات، ائروسل (افشانه هواپخش) و ژل‌ها به داخل هواپیما قانونی است، فقط به شرطی که در مخزن‌های ۱۰۰ گرمی یا کم‌تر قرار گیرند. تمام مخزن‌ها باید در یک کیسه‌ی تمیز، یک لیتری، پلاستیکی و زیپ‌دار قرار داده شوند و هر مسافر اجازه‌ی حمل فقط یک کیسه‌ حامل مخزن مایعات را دارد. این قانون برای مایعاتی است که در کیف‌های دستی و همراه حمل می‌شوند، اما برای بارهای تحویل داده شده به انبار هواپیما چنین محدودیتی نیست.

مواد دیگری هستند که اگر بیش از ۱۰۰ گرم باشند به انبار هواپیما انتقال داده می‌شوند، مثل مربا، کره، پنیر، ریمل، کرم‌ صورت و لوسین، ژل‌ مو و شامپو، ژله، انواع سس، ادکلن، اسپری، روغن، عطر، آب و سوپ. خمیر دندان. به طور کل بهتر است مایعات و وسایل الکترونیکی به بار تحویل داده شود.

مایعات ضروری به میزان معقولی، بدون آن‌که به بسته‌بندی در کیسه نیاز داشته باشند، اجازه‌ی ورود به هواپیما را دارند؛ شیر خشک، شیر مادر یا آبمیوه برای مواقع سفر کودک، تمام داروهای داروهای نسخه و بی‌نسخه (قطره‌ی چشم، سرم سالین)، مایعات غذایی برای مسافران بیمار یا معلول، مایعات احیاء و پشتیبان حیات (محصولات خونی)، لوازم پزشکی یا آرایشی، وسایل یخ‌زده‌ای هم که زمان بازرسی جامد باشند.

درباره حمل دارو، شاید شرکت‌های هواپیمایی در این‌باره حساسیت‌هایی نداشته باشند و براحتی اجازه ورود به کابین هواپیما را بدهند، اما فرودگاه‌های زیادی در دنیا هستند که محدودیت‌هایی را برای ورود داروهای کدیئن‌دار و مخدرها و البته برخی گیاهان و حتی میوه‌های تازه قائل‌اند که بهتر است پیش از سفر، درباره‌ی فرودگاه مقصد نیز اطلاعاتی بدست آورد.

برای حمل باطری، ام‌پی‌تری پلیر و کنسول‌های بازی دستی و وسایل الکترونیکی از این دست در کابین هواپیما معمولا حساسیتی وجود ندارد، مگر آن‌که شرکت هواپیمایی محدودیت‌هایی انحصاری قائل شده باشد. توصیه شده لپ‌تاپ و تبلت همراه مسافر در کابین هواپیما باشد، چون احتمال آسیب‌دیدگی و یا سرقت در انباری هواپیما وجود دارد. لپ‌تاپ، و دوربین معمولا در گیت‌های بازرسی فرودگاه‌ها کنترل می شوند، مخصوصا اگر مقصد کمی شرایط امنیتی داشته باشد و یا تابعیت مسافر حساسایت‌برانگیز باشد.

توصیه دیگر آن است که هدایا بسته‌بندی نشوند، چون حساسیت حراست فرودگاه را برانگیخته خواهد کرد و آن‌ها را باز می‌کنند تا بررسی دقیق شوند. ورود و خروج برخی سوغاتی ها در برخی فرودگاهها ممنوع است، باید پیش از سفر این موضوع را پرس وجو کرد.

اما یکسری وسیله هم وجود دارد که در هیچ شرایطی اجازه ورود به داخل هواپیما را ندارند و می‌توان آن‌ها را به بار تحویل داد، از جمله ابزارهایی چون آچار، انبردست و پیچ گوشتی که باید آنها را به دقت بسته‌بندی کرد و در چمدان قسمت بار گذاشت.

تمام اجسام تیز و برنده مثل تیغ، قیچی، چاقو، در بطری بازکن، موچین، میل بافندگی و قلاب‌دوزی، کارد و چاقو به استثنای کاردهای پلاستیکی یا لبه گرد مخصوص کره، ناخن‌گیر، ریش‌تراش و تیغ، قیچی پلاستیکی یا فلزی برای حمل به داخل کابین ممنوع است و ولی می‌توان آن‌ها را داخل چمدانی که تحویل بار می‌شود قرار داد. لوازم ورزشی نیز از دیگر وسایلی است که باید به قسمت بار تحویل داده شود. توصیه شده کفی‌های ژله‌ای نیز به بار تحویل داده شود.

همچنین مسافران کلا به حمل وسایل مربوط به دفاع شخصی مثل اسپری فلفل، نانچیکو، پنجه بوکس، و سایر سلاح‌های مرتبط با هنرهای رزمی در داخل هواپیما مجاز نیستند.

حمل تمام مایعات مخاطره‌انگیز مثل اسیدها، مواد قابل اشتعال همچون نفت، بنزین و سلاح‌های گرم، کبریت‌هایی که تحت هر شرایطی روشن می‌شوند، کلر برای استخر و جکوزی، سموم، کیسه هوای اتومبیل، وسایل رادیوا کتیو، مواد فاسدکننده، وسایل آهن‌ربایی، مواد آلی و عفونی به هر مقدار و در هر صورت در پرواز ممنوع است.

میوه، گوشت، سبزیجات و سایر محصولات کشاورزی تازه از جمله موادی هستند که حمل آن ها در پرواز و حتی ورودشان به فرودگاه ممنوع است و یا با سختگیری روبرو می شود.

درباره تعداد چمدان‌هایی که می‌توان داخل کابین هواپیما آورد و یا وزن وسایلی که باید به قسمت بار تحویل داده شود، معمولا هنگام خرید بلیت پرواز مشخص و اعلام می‌شود و یا روی بلیت نوشته شده که می‌توان از حجم بار قابل حمل نیز مطلع شد. اما اگر اطلاعات بلیت کلی و محدود بود، پیش از بستن وسایل حتما با شرکت هواپیمایی مربوطه تماس گرفته شود و از قوانین فرودگاه مقصد نیز آگاه شد تا حجم کمتری از وسایل را در فرودگاه جا گذاشت.

انتهای پیام/