جان روبرتز در سال 1682 در کاسنیود باخ بین فیشگارد و هاورفورد وست از توابع ولز متولد شد. درباره سال‌های اولیه زندگی‌اش اطلاعاتی در دست نیست، اما گفته می‌شود اولین بار در سیزده‌سالگی به دریا رفت. او بیست‌وچهار سال بعد را صرف یادگیری فنون دریانوردی و قایق‌رانی کرد. در سال 1718 به یک قایق جنگی در باربادوس ملحق شد. کسی نمی‌داند چرا در آن دوران نام خود را تغییر داد؛ اما برخی می‌گویند به دلیل تحسین و ستایش یک دزد دریایی معروف به نام "بارتولومئو شارپ" بوده است.

بااینکه رابترز تحت فرمان وحشیانه کاپیتان کشتی برده‌ها کار کرده بود، اما همیشه می‌خواست یک ملوان سرشناس شود. بنابراین ابتدا در برابر پیشنهاد دیویس مقاومت کرد. اما او ماهی تنها سه پوند درآمد داشت و هیچ امیدی به ترفیع مقام هم نبود. و البته، او با دزدان دریایی بی‌رحم روبرو بود. پس راه دیگری نداشت. خوشبختانه، دیویس خیلی زود به مهارت‌های او در کشتیرانی پی برد. مهارت‌ها و خلق‌وخوی شرور، باعث شد خیلی زود در میان رفقای جدیدش محبوب شود.

اولین مبارزه

تنها چند هفته بعد، روبرتز در حمله‌ای موفق به یک کشتی تجاری هلندی، ارزش و لیاقت خود را به دیویس ثابت کرد. از قضا در این کشتی فرماندار آکرا نیز حضور داشت و مقدار زیادی نقره به ارزش 15 هزار پوند از دارایی هاش در کشتی بود.

اولین دستور رابترز انتقام گرفتن از کسانی بود که کاپیتانش را به قتل رساندند. بنابراین در نیمه‌های شب به جزیره بازگشتند و به شهر حمله کردند. هر کس که توانستند را کشتند، توپ‌های قلعه را به اقیانوس انداختند و سه کشتی بزرگ تجاری را به آتش کشیدند. از آن زمان به بعد، به "بارت سیاه‌دل" معروف شد.

روبرتز از آفریقا اقیانوس اطلس را طی کرد و با یک ناوگان پرتغالیِ حامل گنج در بندر "تودوس اوس سانتوس" برخورد کرد. این کاروان بسیار عظیم بود: 42 کشتی پر از طلا و نقره. اما چگونه باید به گنج می‌رسید؟ نمی‌توانست بفهمد کدام کشتی حامل گنج بیشتری است. به‌علاوه، دو کشتی جنگی عظیم از این کاروان حفاظت می‌کردند.

موذی و مکار بود

روبرتز بسیار زرنگ و حیله‌گر بود و می‌دانست حمله به این کاروان، نابودی قطعی کشتی خودش را دربر خواهد داشت. بنابراین نقشه کشید بدون ایجاد سوءظن به این کاروان نفوذ کنند. او پرچم پرتغال را برافراشت و از پشت به کشتی جنگی نزدیک شد. اندکی بعد متوجه کوچک‌ترین و دورترین کشتی از ناو جنگی شد. او از کنار آن عبور کرد، گویی می‌خواهد پیامی برساند. اما در آخرین لحظه به همراه یارانش به عرشه کشتی پریدند، آن را تصرف کردند و درباره کشتی حاملِ بیشترین طلا اطلاعات گرفتند. اکنون هدف مشخص بود.

ثروتمندترین کشتی "ساگرادا فامیلیا" بود که 40 اسلحه و 170 نفر خدمه داشت. او در روز روشن به سمت کشتی رفت و توانست بدون شلیک حتی یک گلوله آن را در اختیار بگیرد. چنین تصاحبی تنها با ایجاد رعب و ترس محض امکان‌پذیر است که یکی از تخصص‌های روبرتز بود. روبرتز 80 هزار سکه طلا و یک صلیب الماس که برای پادشاه پرتغال بود، را غارت کرد. او الماس را بهنشانه افتخار به سینه خود می آویخت.

رو به پایان

روبرتز نمی‌دانست؛ اما دوره طلایی دزدان دریایی رو به اتمام بود. زیرا هر روز هشیاری و ارتباطات میان دریانوردان بیشتر می‌شد و دزدان دریایی دشمنان بیشتری پیدا می‌کردند. خود روبرتز نیز در عین هوشمندی و شجاعت، بسیار ناجوانمرد بود. گفته می‌شود فرماندار مارتینیک را پس از دستگیری، از دکل کشتی خود آویزان کرد. هر که با او نبود، دشمنش محسوب می‌شد. دنیا را این‌گونه می‌دید.

فرادید