اتاق خبر: پایتخت کشور شیلی اخیرا در صدر بسیاری از جدول‌های مقاصد سفر قرار گرفته است اما در میان دوستداران محیط زیست هنوز جزو شهرهای سبز به حساب نمی‌آید.
بر اساس نظرسنجی سال ۲۰۱۵ امریکن اکسپرس تراول، شهر سانتیاگو شیلی دومین مقصد سفر بین‌المللی محبوب در جهان شناخته شد، درست بعد از لندن!
این شهر در بین مهاجرین هم مقصد جذابی است چون قطعا مشتاق هستند که از ویژگی‌های معروف سانتیاگو مثل امنیت و هزینه پایین مسکن بهره ببرند.
بیست سال اخیر در سانتیاگو صرف نوسازی بافت‌های فرسوده شده است و امروزه توانسته‌اند به بالاترین جایگاه در زمینه حمل و نقل عمومی برسند: در تمام آمریکای جنوبی بهترین سیستم متعلق به شیلی است.
موقعیت جغرافیایی سانتیاگو در مرکز شیلی، این شهر را برای پایتخت بودن و همچنین تبدیل شدن به یکی از قطب‌های سفر آمریکای لاتین بسیار مناسب می‌کند.
اما همین موقعیت عالی بلای جان این شهر هم شده است.
رشته کوه آند مانند برج‌هایی بلند بالاسر این شهر گود خودنمایی می‌کنند و باعث می‌شوند که یک پدیده هواشناسی به نام وارونگی حرارتی به وجود بیاید؛ این پدیده کاری می‌کند که دود و غبار در پایین‌تر سطح نزدیک به زمین بمانند، برای مثال نزدیک سطح خیابان.
در میان این همه آلودگی، استخراج از معدن و ذوب فلزات از صنایع پر رونق در کوه‌های اطراف منطقه است که به میزان غبار در شهر می‌افزاید.
هوای شهر سانتیاگو بدترین ویژگی آن است و به دلیل ذرات خطرناکی که در خود دارد و آنها را داخل ریه‌های مسافران و بازدید‌کننده‌ها می‌کند، مرزهای استاندارد کانون حفاظت از محیط زیست ایالات متحده و سازمان سلامت جهانی را رد کرده است.
البته سیستم گسترده حمل و نقل در این شهر، همانطور که به صنعت توریسم آن کمک کرده، یک حرکت ملی برای برطرف کردن مساله آلودگی هوا هم بوده‌است.
با فراهم کردن هرچه بیشتر وسایل نقلیه عمومی برای مرکز و همینطور حومه پهناور شهر، امید آن می‌رفت که افراد کمتری از ماشین شخصی استفاده کنند.
و گویا در برهه‌ای از زمان، واقعا جواب داد!
با به راه افتادن اولین سیستم حمل و نقل عمومی، آلودگی به ۳/۱ میزان کاهش یافت.
اما بعد از دوره از زمان، آلودگی به شکل توصیف نشدنی دوبرابر شد.
سانتیاگو برنامه‌ریزی کرده بود تا یکی دیگر از مسائل محیط‌زیستی خود را هم حل کند؛ تصفیه فاضلاب.
با در نظر گرفتن امکانات مختلف همراه با جایزه، موفق شد ۱۰۰ درصد فاضلاب شهر را تصفیه کند که بسیار مساله مهمی است چون بیشتر کشورها نهایتا موفق به تصفیه ۷۰ درصد فاضلاب می‌شوند.
با اینکه مشکلات آینده آلودگی آب به خوبی حل شد، سانتیاگو هنوز مجبور است با آلودگی سنگین رود ماپوچو دست‌وپنجه نرم کند. ریختن فاضلاب و زباله‌های صنعتی به این رود برای سال‌های متمادی، اثر خود را بر این نزدیک‌ترین منبع آب سانتیاگو گذاشته‌است.
خوشبختانه، سانتیاگو تا زمانی که پذیرای مسافران ورودی باشد، قادر خواهد بود که مشکلات محیط زیستی خود را رفع کند.
در واقع، سانتیاگو می‌تواند درآمدی که از صنعت توریسم دارد را به عنوان بودجه‌ای برای مقابله با میزان گسترده ردپای کربنی خود به کار بگیرد؛ که البته پول کمی هم نخواهد بود!
