اتاق خبر: تامین مالی در جهان به تناسب قوانین و وضعیت اقتصادی به روش‌های گوناگونی در بازارهای مالی انجام می‌گیرد که از اهم آنها می‌توان به استقراض از سیستم بانکی، مشارکت در سرمایه گذاری با پشتوانه خرید محصول، تخصیص سهام عادی و ممتاز، توزیع اوراق بهادار با قابلیت تبدیل به سهم‌الشرکه، اوراق قرضه، فاینانس و یوزانس اشاره نمود.
تامین مالی گاه به شکل کوتاه مدت می‌باشد که از ابزارهایی مانند اعتبار تجاری (خرید مهلت دار)، وام های دریافتی که از بانک‌ها و یا موسسات مالی، مبادله اسناد تجاری و یوزانس استفاده می‌گردد. در شرایط دیگر به صورت بلند مدت خواهد بود که در آن موقعیت، ابزارهای ویژه ای مانند فاینانس، توزیع سهام عادی و ممتاز، صدور اوراق قرضه تضمین شده (بوسیله بانک یا دولت) و یا اوراق مشارکت با سود معین به کار گرفته می‌شود.
در کشور ما ایران که رفع نیازهای زیربنایی و ساختاری توجه ویژه‌ای را می‌طلبد بحث منابع مالی نیز از اهمیت دوچندان برخورداراست و امروز از مشکلات اصلی پروژه‌ها و بنگاههای تولیدی کشور محسوب می‌شود، بنابراین نیاز به برقراری ساز و کاری است که بتواند ارتباط بین پس‌انداز کننده و سرمایه‌پذیر را بطور منطقی برقرار نماید.
هم‌اکنون سرمایه‌پذیران بدلایل وجود سود سپرده‌های بانکی و بهره بالای تسهیلات اعطایی بانکهای داخلی در دایره هزینه پول و عدم صرفه محصول گرفتار آمده‌اند، این موانع باعث عدم دسترسی به سرمایه مناسب برای اجرای پروژه‌ها و ایده‌های اقتصادی شده است و نتیجه آن همزمانی رکود و تورم می‌باشد که همچنان قیچی عمل می‌نماید.
از سوی دیگر دولت هم جهت دستیابی به اهداف سند چشم انداز 1404 که مستلزم تامین رشد اقتصادی حدود هشت درصد در سال می‌باشد با مشکل مواجه گردیده است. برای عبور از این چرخه تورم و رکود می‌‌بایست به پایین آوردن هزینه تامین مالی و در نتیجه تولید ارزان و اجرای پروژه‌های تولیدی در سریعترین زمان ممکن اندیشیده شود.
در این میان توجه به تامین مالی از منابع خارجی ضرورت پیدا کرده است.
امروزه در جریان کسب و کار پرسود و موفق بین‌المللی نقش موسسات مالی بسیار پررنگ و نمایان است. این موسسات منابع مالی را با کمترین بهره دراختیار پرریسک ترین پروژه‌ها قرار می‌دهند و درصورت حصول اطمینان به امنیت سیاسی و اقتصادی کلان کشورها حتی در مواردی منابع مالی پروژه ها را بدون پشتوانه دولت و بخش خصوصی تامین می‌نمایند.
در ایران سیستم بانکی کشور نقش تامین مالی بخش تولید و خدمات را عهده دار بوده و از این بابت متحمل فشار زیادی شده است سیستم بانکی با این روش از وظایف اصلی خود که تامین سرمایه در گردش و رفع نیازهای کوتاه مدت می‌باشد دور مانده است.
بطور معمول در بازارهای بین‌المللی سیستم بانکی از تامین مالی بلندمدت پرهیز می‌کند و این موضوع بر عهده موسسات مالی بین‌المللی تعریف شده است.
از این روی در شرایط پسابرجام توجه به استفاده از منابع مالی خارجی بویژه ارتباط با موسسات مالی بین‌المللی به عنوان مکمل نظام مالی کشور در کنار دانش فنی ضروری به نظر می‌رسد.
