محمد على كلى از شگفتى هاى خلقت خداوند بود. و مردم جهان عاشق و علاقه مند او بودند. شخصيتى كم نظير و روحى آزاده و بشر دوست. روحيه اى كودكانه و خلاق و شوخ با اهداف بزرگ ورزشى. من نيك ميدانم جاى او بى شك در بهشت برين خواهد بود. شايد در قرن حاضر كسى نتوانسته به اندازه ء او نام على و محمد را به گوش جهانيان برساند. مردى كه از حضور جنگ و كشتار عليه مردم ويتنام سرباز زد و دادگاه فدرال آمريكا پنج سال به او حكم زندان و ممنوعيت از بازى بوكس داد. تمام سياه پوستان آمريكا بخاطر عمل او دچار حس غرور گشتند. و او سه سال بعد ، پس از بازگشتى دوباره به مسابقات قهرمانى بوكس هر چه بيشتر و با شكوه تر جلوه ميكرد. به ياد دارم زمانى كه سه يا چهار سال بيشتر نداشتم پدرم صبح زود مرا ساعت چهار براى تماشاى مسابقات محمد على بيدار ميكرد و من كنجكاو به تماشاى او مى نشستم. عميقا ً دوستش داشتم وبه شخصيت اعجاب برانگيزش رشك ميخوردم. و چه عظمتى كه جهان هرگز تكرارش را نخواهد ديد. روحش شاد.