به گزارش اتاق خبر، هنگام رانندگی در جاده و بین شهرهای لسآنجلس و کالیفرنیا، وقتی از کنار صحرای موهاوی میگذرید، به یک تابلوی خروجی برمیخورید که نام عجیبی روی آن نوشته شدهاست. به سمت "زایزکس". پس از 4.5 مایل رانندگی در جادهای نیم آسفالت و نیم خاکی به خانهی بهداشتی میرسید که خالی است. این خانهی بهداشت به نام بهار زایزکس، توسط وزیر خود اختیار (وزیری که اختیارات قانونی ندارد و فقط اسما وزیر است) در سال 1940 ساخته شد. امروز این خانهی بهداشت مقر مرکز مطالعاتی صحرایی است. و رودخانهی مصنوعی این ناحیه که توسط دکتری قلابی ساخته شد، محل زندگی نوعی ریز ماهی در حال انقراض است.
نام اولیهی این شهر سودا اسپرینگز (Soda Springs) بود. چراکه در اینجا فصل بهار واقعی وجود داشت و محل مورد علاقهی سرخ پوستان برای یافتن آب تازه بود.این منطقه دارای معدن سنگی از ما قبل تاریخ است و به همین دلیل تبدیل به مکانی برای استخراج معدن شد. در سال ۱۹۴۴ فردی به نام کرتیس هو اسپرینگر (Curtis Howe Springer) زمینی به مساحت ۵۱۰۰۰۰۰۰ متر مربع برای استخراج معدن در این ناحیه خریداری کرد و اسم منطقه را زایزکس گذاشت. او معتقد بود روزی زایزکس آخرین حرف الفبای انگلیسی خواهد شد.
اسپرینگر افراد بی خانمان لسآنجلس را برای ساختن شهرستانی مجهز در این منطقه استخدام کرد. این شهر کوچک دارای هتلی دوبلکس با ۶۰ اتاق، یک کلیسای کوچک، یک چشمهی آب معدنی با استخری به شکل صلیب و حمام آب گرم طبیعی بود. اسپرینگر در بلوار آرزوهای شهر قصری برای خود ساخت. همچنین استودیویی برای رادیو، باند فرودگاه خصوصی به نام زایپورت و رودخانهای مصنوعی در آن چشمهی آب معدنی به نام رودخانهی تیواندی (Tuendae) ساخت.
اسپرینگر ادعا میکرد که یک فیزیکدان و کشیش متدیسم است. درحالیکه هیچکدام از آنها نبود. در طی ۳۰ سال او محصولات پزشکی خود را به افراد سالمند میفروخت و همچنین این محصولات را به سراسر دنیا برای درمان انواع بیماریها حتی سرطان و طاسی صادر میکرد. از میان محصولات پزشکی او میتوان به درمانهای معجزه آسا با نوعی چای و درمان طاسی با محصولات مختلف اشاره کرد.
اسپرینگر با طمع و فروش زمینی که متعلق به او نبود، موقعیت خود را خراب کرد. پلیس فدرال جلوی فعالیتهای غیر قانونی او را گرفت و اسپرینگر را از آنجا اخراج کرد. اسپرینگر با اتهام تصرف زمین در دادگاه مجرم شناخته شد. دولت همهی زمینها را از او پس گرفت و همچنین چند سالی به زندان محکوم شد. پس از آزادی به لاس وگاس رفت و ۱۲ سال پایانی عمر خود را در آن شهر گذراند. اگرچه شهری که او زایزکس نامیده بود، به نقشهی جغرافیایی آمریکا در سال ۱۹۸۴ وارد شد.
امروزه این شهر در اختیار مقر مرکز مطالعاتی صحرایی دانشگاه کالیفرنیا است. در این مرکز تحقیقاتی در خصوص آب و هوای خشک و باستان شناسی تحقیق میکند. اکثر ساختمانها هنوز پابرجا هستند و به عنوان محل تحقیق مورد استفاده قرار گرفتهاند. همچنین رودخانهی مصنوعی تیواندی در این ناحیه، تنها زیستگاه باقیمانده برای نوعی ریزماهی در حال انقراض است.
در بارهی این شهر حداقل ۲ فیلم بسیار جالب ساخته شدهاست. یکی از این فیلمها در سال ۲۰۰۶ با نام "جادهی زایزکس" بیرون آمد.
منبع: کجارو
94104