بازار چای آنقدر بد و نامناسب است که تعداد زیادی از کارخانههای چای یا تغییر کاربری داده و یا دستگاههای خود را فروختهاند و دیگر کار نمیکنند. کارخانه نشاط، مجمع صنایع، چای سازی برهان و چای دلشاد از جمله این کارخانهها هستند.
پرویز شعبانی در این باره به ایلنا گفت: بازار چای به چنان وضعی دچار شده است كه تعداد زیادی از کارخانههای چای یا تغییر کاربری داده و یا دستگاههای خود را فروختهاند و دیگر کار نمیکنند. این فعال صنفی به ذكر نام برخی از این واحدهای تولیدی از جمله کارخانه نشاط، مجمع صنایع، چای سازی برهان و چای دلشاد پرداخت و اظهار كرد: این مسئله خود باعث شده تا بسیاری از کارگرانی که در این کارخانهها مشغول به کار بودهاند بیکار شوند.
شعبانی ادامه داد: بدلیل آنكه بخشی از مبلغ پرداختی برای خرید چای از کشاورزان را کارخانهها پرداخت میکنند، متاسفانه به دلیل كمبود نقدینگی این بخش نیز فلج شده است.
این فعال صنفی با اشاره به شرایط دشواری که چایکاران با آن رو به رو هستند، اظهار داشت: ما زمانی ۷۶ هزار تن تولید چای خشک داشتیم که در سال جاری این رقم به ۲۴ هزار تن رسیده است. بیش از ۴۰ درصد از باغات چای خشک به حال خود رها شده و این در حالی است که وضعیت آب و هوای امسال بسیار خوب بود. این شرایط ناشی از عدم توجه مسئولان به کشاورزان برگ چای سبز کار است.
نایب رئیس اتحادیه چایکاران شمال دلیل بسیاری از مشکلات چایکاران را انحلال سازمان چای خواند و گفت: ما پیش از این یک سازمان چای داشتیم که وجود آن به خودی خود بسیاری از مشکلات و معضلات چایکاران را رفع میکرد. اما متاسفانه اعتبار این سازمان در سال ۸۲ باطل شد و بعدها هم که دوباره احیاء شد به دلیل آنکه بودجه و اعتبارات کافی در اختیارش قرار نگرفت، نتوانست کاراریی سابق را برای چایکاران داشته باشد.
او با انتقاد از واردات بیرویه چای به کشور بیان کرد: ناگزیرم که بگویم با یک سری مافیای صنعت چای رو به رو شدهایم که درصدد آنند تا با واردات بیرویه چای هندی به کشور، تولید چای ملی را نابود کند. من پیش بینی میکنم که در صورت تداوم وضع موجود، تولید چای در ایران در سال آتی به ۱۰ هزار تن کاهش یابد و این روند نزولی ادامه پیدا کند.
نایب رئیس اتحادیه چایکاران شمال در پایان اعلام کرد: دولتهای قبلی این همه زحمت کشیدند تا این محصول را از دستان انگلیسیها خارج کنند و هم اکنون در شرایطی قرار داریم که میرود تا همهٔ آن دستاوردها بر باد رود.
پایان پیام