این گزارش اقتصادی درباره دلار و سکه نیست، این یک گزارشی است از چند وعده‌ای که دولت قولش را داد اما عمل نکرد:
۱. وعده: تولید گوشی تلفن همراه در کشور
سرنوشت: پس از ۷ سال از اعلام این وعده تنها نزدیک به بیست هزار گوشی تلفن همراه در کشور وارد شد و حتی برای کارخانه هایی که قصد تولید گوشی تلفن همراه داشتند سفارش تولید خود را به چینی ها انتقال دادند.
نتیجه: در یک دوره زمانی کوتاه مدت و پس از افزایش تعرفه واردات گوشی تلفن همراه قیمت ها به شدت افزایش پیدا کرده است.
۲. وعده: تولید چادر مشکی در کشور
سرنوشت: با وجود اختصاص بودجه ۱۹ میلیون یورویی این طرح هیچ‌گاه اجرایی نشد و تنها وزارت صنایع سابق چندین بار از راه اندازی دو کارخانه بزرگ تولید چادر مشکی در کشور خبر داد.
نتیجه: براساس اعلام رسمی در دوره افزایش حجم خبرها در مورد تولید چادر مشکی در ایران، ۱۶۰ میلیون متر مربع چادر مشکی قاچاق وارد شد.
۳. وعده: واگذاری یک هزار متر زمین به هر ایرانی
سرنوشت: اجرای این طرح از حد سخنرانی رئیس جمهور فراتر نرفت و پس از گذشت یک سال هنوز هیچ اقدام عملیاتی در این مورد صورت نگرفته است.
نتیجه: براساس برآوردها برای اجرای این طرح به سه شهر به مساحت تهران نیاز بود. طرح تنها چند روزی بازار ملک را در التهاب قرار داد.
۴. وعده: اعطای یک میلیون تومان به هر نوزاد
سرنوشت: طرح اجرا نشد و تنها دو بانک عامل برای تحقق این وعده، شش ماه دچار بحران اداری شدند.
نتیجه: وزارت رفاه به صورت رسمی اعلام خبر لغو این مصوبه را داد. ۲ هزار و ۵۰۰ و میلیون تومان بودجه پبش بینی شده برای اجرای طرح نیز مشخص شد به چه سرنوشتی دچار شد.
۵. وعده: خرما به جای قند در ادارات دولتی
سرنوشت: این طرح، قیمت خرما و کشمش را در بازار کشور به شدت افزایش داد. کشاورازن حتی به دلیل ایجاد تقاضاهای جدید در فکر کاشت بیشتر بودند.
نتیجه: شورای عالی سلامت و دفتر بهداشت وزارت بهداشت به صورت رسمی مصوبه دولت را لغو کردند و خبر دادند انجام چنین طرحی عملیاتی نیست.
۶. وعده: کاهش نرخ سود بانکی
سرنوشت: دولت پس از هفت سال که از کاهش نرخ سود بانکی خبر داده بود در سال پایانی فعالیت خود، نرخ سود را بالا برد. نتیجه: نظام بانکی کشور طی هفت سال دچار بحران منابع شد. تولید کنندگان کشور نیز طی تمامی سال های گذشته میان مصوبات متضاد شورای پول و اعتبار سرگردان بودند.
