استاندار تهران در جایی گفته است، من نمی‌دانم مگر گاوها آب رفته‌اند که تولید شیر کم و گران شده است! وی بلافاصله دو دامدار را برای این گرانی جریمه کرد. از قدیم گفته‌اند: گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری!
اتاق نیوز- به تازگی محمود احمدی‌‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران با پذیرش گرانی‌های موجود، گفته است: استانداران باید با هماهنگی همه دستگاه‌های ذیربط و با فعال کردن بازرسی‌ها از افزایش بی رویه بهای کالا جلوگیری کنند. این در حالی است که پیش از این نیز کسان دیگری، از غیر طبیعی بودن تورم موجود در جامعه و طبیعتا دست‌های پشت پرده سخن گفته بودند!
پس از این گفته دکتر احمدی‌‌نژاد، استاندار تهران، چهار دامدار تهرانی را موظف به پرداخت یک و نیم میلیارد تومان جریمه به دلیل گران فروشی کرد. این در حالی است که گویا، پرداخت سطحی و غیر عمیق به علت گرانی‌های اخیر، موجب تشدید گرانی‌ها در آینده و وارداتی شدن کامل اقتصاد ایران خواهد شد.
اما بهتر است که رئیس‌جمهور و استانداران، به جای این برخورد‌های سطحی، به بهبود علت‌های گرانی و رفع علت‌های تورم در کشور متمرکز شود، نه این که با دامداری ـ که با انواع و اقسام هزینه‌ها و حمایت نشدن‌ها و بدتر از آن روبه‌رو بوده است ـ به مانند متخلف و گناهکار برخورد کند.
در این باره باید گفت، نتیجه رفتار امروز تولیدکنندگان به سیاست‌های اقتصادی دولت برمی‌گردد؛ بنابراین، بهتر است دولت خود در سیاست‌های خویش تجدیدنظر کرده و تولیدکنندگان را مقصر گرانی نداند، چرا که دامداران خود با مشکلات گوناگون روبه‌رو بوده‌اند و از آنجا که قدرت لازم برای برخورد با آنها را ندارند، بسیاری از دادمداران دست از کار کشیده و دام‌های خود را به کشتارگاه فرستاده‌اند.
و اما از جمله مشکلات دامداران باید به پرداخت نکردن بدهی دولت به آنان، افزایش نرخ تعرفه جو درست پس از هدفمندی یارانه‌ها آن هم به میزان 45 درصد، عدم تخصیص ارز دولتی به دامداران برای تهیه دانه‌های دامی، آزاد شدن واردات شیر خشک و حتی کاهش تعرفه شیر خشک وارداتی اشاره کرد؛ عواملی که به خوبی نشان می‌دهد، هزینه‌های دامداران همواره رو به افزایش و درآمدهایشان رو به کاهش بوده است.
در این زمینه، مدیر عامل شرکت پاک از کاهش تولید شیر این گونه خبر داده است:
این مجموعه (شرکت صنایع لبنی پاک) باید در اسفند ماه 500 تن شیر از دامداران دریافت می‌کرد، اما این میزان در فروردین امسال به 226 تن کاهش پیدا کرد. من (مدیر عامل شرکت پاک) هم هر کاری کردم، نتوانستم شیر تهیه کنم. به همین دلیل، به همه دامداران کشور اعلام کردم که شیر را لیتری 800 تومان نقدی می‌خرم، ولی باز هم فرقی نکرد و حتی یک گرم هم به دستم نرسید.
وی همچنین با بیان این که در اسفند ماه مجبور به اخراج 250 نفر از کارگران خود شده است، گفت: بهای هر لیتر شیر خریداری شده در مهر، آبان، آذر، دی و اسفند ماه و پانزده روز نخست فروردین و پس از آن به ترتیب، 580، 605، 627، 649، 725، 821 و 860 تومان بوده است.
حال اگر دولت محترم به دنبال حمایت از مردم است، چرا مسأله را ریشه ای ندیده و همواره تولیدکننده را نشانه می‌گیرد؟
آیا سزاست، دامداری که هنوز این فعالیت‌ها را با نیت‌های خیرخواهی ترک نکرده و با انواع و اقسام مشکلات، از جمله تهیه دانه‌های دامی و دسترسی نداشتن به ارز دولتی رو‌به‌روست، به خیانت به مردم متهم کرده و او را جریمه کنیم؟
بهتر است دولت خود را جریمه کند، سیاست‌های تورم‌زای خویش را تغییر دهد، نه این که همواره تولیدکنندگان را قربانی سود‌های خویش از طریق واردات کند.
پافشاری دولت بر افزایش نیافتن قیمت‌ها، یعنی مجوز به واردات؛ پافشاری دولت بر افزایش هزینه‌های تولید، یعنی مجوز به واردات و مجوز به واردات، یعنی درآمدزایی دولت.
البته درست است که افزایش قیمت‌ها بر مصرف کننده فشار می‌آورد، ولی آیا عدم اجازه به افزایش قیمت‌ها متناسب با هزینه‌ها به مردم فشار وارد نمی‌آورد؟ آیا تعطیلی بنگاه‌های تولیدی، اخراج نیروی کار، دستمزدهای پایین باعث فشار به مردم نمی‌آورد؟
گفتنی است، بهترین راه این است که در گام نخست از افزایش هزینه‌های تولید بکاهیم. راه درست برای کاهش قمیت‌ها، حمایت است، وگرنه کنترل قیمت‌ها همان مسیر ضد حمایتی است که با هدف وارداتی شدن اقتصاد صورت می‌گرفته که البته همان گونه که گفته شد، افزایش قیمت‌ها، متناسب با هزینه‌ها نیز زیانبار است و بهانه دولت را برای واردات افزایش می‌دهد و اقتصاد را در شرایط تورمی قرار داده، بدون آنکه هیچ دستاورد مثبتی برای اقتصاد ایران داشته باشد.
در پایانی باید گفت، اگر دکتر محمود احمدی‌‌نژاد، مخالف گرانی‌های موجود است، چرا این اندازه بر ادامه طرحی که تورم، بیکاری و رکود را تشدید می‌کند، پافشاری دارد؟
اگر وی به دنبال کاهش قیمت‌هاست، چرا نه تنها از تولید کنندگان حمایت نمی‌کند، همواره بر هزینه‌های آن می‌افزاید؟ چرا ارز دولتی خود را از آنها دریغ کرده و آن را به واردکنندگان می‌دهد؟ چرا طلب‌های خود را با تولیدکنندگان تسویه نمی‌کند؟
آیا دکتر احمدی‌‌نژاد به دنبال یک اقتصاد تماما وارداتی است؛ اقتصادی که تولیدی در آن نباشد تا از این راه، نه تنها مجبور به حمایت و خرج کردن نباشد، بلکه بتواند درآمدزایی نیز بکند؟
منبع:تابناک
